Vlak voor het uitkomen van de Docu: Uit de Schduw van Hanna in 2021, trouwde ik met mijn lieve vrouw Irene. in dezelfde periode meldde ik me ziek op mijn werk, het paste niet meer Ik klikte niet meer zo fijn met mijn omgeving: en dat ligt aan mij. (Ik herkende het) maar ik wilde ook een dialoog met mijn (werk)omgeving… aangeven wat ik nodig had, wat ik zag en opmerkte over samenwerking en tegenwerking: was ik een van de weinige die het opmerkte? Nee, vele zagen het met mij: maar ik was een van de weinige die het op alle niveau’s uitsprak….voor die openheid bleek het nog wat te vroeg….. zo vlak voor mij 39e verjaardag: terug naar de tekentafel van mijn fijne IK op zoek naar mijn omgeving. Mijn uit de schaduw verhaal start in 2001, op 18 jarige leeftijd begonnen aan de HTS, dagelijks een uur met de trein: uit huis wonen iets te spannend, thuis een fijn sociaal netwerk, volleybal, dansen en uitgaan: een groeiende en hechte vriendenkring met mij als verbinder…. contact legger en levendig genietende tiener. Echter bleek het propedeuse jaar te lang….. mijn eerste overbelasting en spiegelmoment: tussen willen en doorgaan en openbreken niet kunnen volhouden op deze intense manier van leven(s)genot, voort te leven (op dit tempo). na het besluit, de studie te pauzeren, mijn toekomstbeeld on hold te zetten om ruimte en rust te maken: stopte ik eigenlijk met bewegen, Volleybal: Dansen, de choreo’s die ik soepel danste werden puzzels, mijn hoofd werd dominanter en drukker…..de dokter bood slaapmedicatie tegen slapeloosheid…….. twee weken later vertoonde ik angstig, psychotisch gedrag, slapeloosheid, stress: ik accepteerde de pauze niet: kon het niet omzetten in rust en ontspanning en verwijderde mijzelf uit mijn fijne tiener activiteiten, omdat ik er geen plezier uit haalde…. eerder spanning…. het was even te veel, ik kon t levenstempo wat ik gewend was niet meer bijbenen. mijn ouders en zussen hadden inmiddels ook niet de kennis hoe je hier zelf mee om zou kunnen gaan, niet op basis van eigen ervaringen en zo zochten zij hulp voor en met mij: het werd anti-psychotica eerst ambulant: van de Risperdal nog psychotischer en banger en manischer geworden op mijn 18,5 levensjaar: werd ik vrijwillig (gelukkig) opgenomen op de PAAZ om de medicatie (en aanvullende medicatie) in te stellen….voorjaar bijna zomer 2001….. na weken van opname, barste mijn bom: ik sprak me voor het eerst uit en eiste van de psychiaters me te ontslaan: zodat ik weer bij mijn naasten kon wonen, met vrienden een wandeling kon maken…. En proberen met de pauze te leven, ondersteund door medicatie: de anti-psychotica werd snel stopgezet na veel bijwerkingen Akineton hielp me te ontgiften…. een half jaar volgde met Oxazepam (zonodig) en Fevarin (Fluvoxaminemamelaat) antidepressiva: om schommelingen op te vangen en toppen en dalen ‘af te zwakken’… maar ook ik stompte af….en kwam in een roes of juist in een manische euforie…. studeren in september kwam te snel: webmaster bij de Gemeente Bloemendaal werd mij , sense of belonging: meedoen gezien worden en mijzelf via websites, HTML en slimme inzichten opwerkend binnen het locale gemeentelijk apparaat: als Webkleuter het gemeentehuis: als wervelwind van energie opschuddend…. Want ik stelde me aan iedereen voor: dank voor deze plek en omgeving….. het richtte me op! gaf me een taak (en salaris) maar vooral: deed me voelen ook zonder medicatie verder te kunnen. de wervelwind werd een storm: het weer ging alle kanten op: ‘maar ik leerde dansen in die regen‘ (Dank je Diggy Dex :-) terug naar durven voelen, minder denken minder zorgen: terug naar de opleiding inmiddels studiejaar 2002-2003…. Maar ik was er weer: op eigen kracht! nu als 40-er: opgeleid bedrijfskundig ingenieur, jarenlange carrière op ‘maatschappelijk gangbaar’ tempo (anderen noemen het een Rat-race) met om de 10 jaar een persoonlijke uitdaging met overbelastingsklachten: in werkprocessen mee te gaan en me aan te passen op cultuur, of de gangbare werkwijze. gelijktijdig veel geleerd over mijzelf, krachtig geworden in meebewegen: veerkracht, doorzetten en doorgaan maar ook. mijzelf zien, collega’s zien en vele mooie open verbindende gesprekken mogen voeren. (H)erkenning van mens tot mens als collega, vader, partner van….. we spraken over ervaringen en de rollen die we hebben. inmiddels ook een mooi (samengesteld) gezin gevormd en verder uitgebreid: 3 kinderen om trots op te zijn. Een ontwikkeling en levensdoel: waar ik als tiener van droomde, gerealiseerd, tegen alle stigmatiserende voorspellingen in na mijn eerste ‘uitval’. zo trots op die groei, levenskracht en wilskracht: maar is dat meebewegen en buigen wel passend voor mij? is er een ander tempo, een omgeving die bij me past: kan ik die wellicht zelf vormgeven? Terugkijkend op de peer-support die Uit de Schaduw bracht: hierover delend en op LinkedIn me ook zakelijk openlijk uitsprekend over mijn kennis en kwaliteiten (de lichte kant), besloot ik volledig openbaar mijn schaduwkant te delen…. Voor mijzelf, voor eenieder voor het verdelen van (H)erkenning: een helend proces voor anderen maar nog steeds ook voor mij! Hanna en GetItDone (Eefke en Daphne): dan voor het instellen van onze Ervaringsdeskundige - kennis delende - peer-support What’sApp groep in 2021: het delen van onze Schaduw verhalen en deze samen in het licht zetten te bespreken met elkaar… Ik was me bewust van (maatschappelijk) Stigma / onbegrip en exclusie: dat risico nemen is met meer dan waard: want die bleef op de achtergrond, de grootste hobbel was het wegnemen van mijn (zelf) Stigma… erover leren praten: wat je dan openlijk en energiek deelt vanuit je eigen kracht: voelt en spiegelt ieder ander….. dat krijg je terug… van iedereen op een gepaste mate: maar met openheid en ontzag…. in vertrouwde zetting, zeker met kennissen en naasten, collega’s en oud collega’s: komen zelfs openhartige ervaringsverhalen aan t licht: of wensen zelf ook een switch te maken, zakelijk, privé of beide……. dit is het grootste cadeautje in prikkeldraad (dank voor deze term: Greet Vonk - zie titel van haar podcasts) wat ik heb geopend….. de prikkeldraad was er al…. daar doorheen en mee levend, het cadeau: hierover vertellen zonder vrees of angst: de openbaring en mijn (nieuwe) verbindingskracht. in dit proces ben ik dichterbij mijzelf gekomen: uitgevonden welke wegen ik wil bewandelen. Beter in contact gekomen met mijn kinderen en wederom in een fijne verbinding met mijn vrouw. Bewuster van mijn eigen energie en hoeveel ik ervan geef of gebruik…. Gevoelsinzichten die ik niet had verkregen wanneer ik was doorgegaan met werk, leven zoals werd verwacht en gevraagd: zonder persoonlijke leerpauze…. momenteel werk ik mee aan systeeminzichten: verandertips voor GGZ en Sociaal Domein. verkregen uit eigen ervaringskennis maar ook van pioniers op dit vlak, ervaringskanjers die het self-stigma aan het verlagen zijn of eroverheen stappen: zich uitten in kunst en dit delen of uitspreken….. een inspirerende tocht, een nieuw netwerk: waar ik mijn zakelijke netwerk graag mee verbind en mee verrijk… dank je wel toppers: peer-supporters en (H)erkenners van menselijke WAARDEn. Verbind je met mee mee door te kijken naar ’t mooie en de schaduwkanten? deel jouw (H)erkenning en voel je vrij te zijn zoals je bent en dit te delen zoals voor jou passend is…. contact: LinkedIn www.linkedin.com/in/richardkamer Of door te reageren hier op UitDeSchaduw.org Bedankt voor je aandachtige leestijd en oprechte interesse, Hartegroet, Richard Kamer